hardlopen met pds - mijn eerste halve marathon - karlijnskitchen.com

Hardlopen met PDS – Mijn eerste halve marathon

Op 14 oktober liep ik mijn eerste marathon ooit, de halve marathon van Eindhoven. Ik vertelde al over mijn voorbereidingen op deze lange afstandsrun in de eerste blog uit deze serie. In deze blog wil je jullie vertellen hoe ik mijn eerste halve marathon heb ervaren en hoe het ging met mijn PDS.

Te weinig getraind

Het was eind 2017 toen ik besloot om in 2018 mijn eerste halve marathon te gaan lopen. We hadden een etentje met collega’s en een paar van hen kwamen op het idee om de halve marathon te gaan lopen. Toen ze hoorden dat ik ook een paar keer een 10km had gelopen zeiden ze “Oh Karlijn, dan kun jij ook makkelijk mee doen!”. Ik was zelf wat minder makkelijk overtuigd. Geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om vrijwillig 21 km te gaan lopen. 10 was ver genoeg. Om de een of andere manier begon het daarna toch te kriebelen en ik dacht, ik heb nog 10 maanden, dat moet makkelijk lukken. Ik zocht een trainingsschema voor de halve marathon en ik ging aan de slag met trainen. Ik dacht ik begin gewoon vast met nog 10 maanden te gaan, dan heb ik in ieder geval genoeg tijd om te oefenen.

Alleen die gedachte dat ik nog heel lang had voor de halve marathon bleef iets te lang hangen. Ik dacht steeds “Oh het is nog zo ver weg” en volgde mijn schema eigenlijk helemaal niet goed. Ik focuste me vooral op de afstand, door middel van mijn lange duurlopen. Die deed ik braaf elk weekend. Ik begon bij 10 en bouwde het op naar 18 km. Toen ik nog zo’n twee maanden had voor de halve marathon en ik me toch wel een beetje zorgen begon te maken of ik de afstand wel zou halen, besloot ik op een zondag om gewoon eens te proberen 21,1 km te lopen. Dat lukte! Ik ben geen snelle loper, ik deed er 2 uur en 45 minuten over, maar het was gelukt. Dat gaf al een beetje vertrouwen.

Het was rond die tijd dat ik me realiseerde dat ik me helemaal niet goed aan mijn trainingsschema had gehouden. Het is belangrijk dat je tijdens je trainingen voor een halve marathon genoeg kilometers maakt om te wennen aan de afstand die je gaat lopen. Vaak doe je dat door minstens 3 trainingen per week. Een lange duurloop, een wat kortere duurloop en een intervaltraining. Ik had me in de afgelopen maanden vooral gefocust op die lange doorloop en die andere twee trainingen waren er eigenlijk amper van gekomen. Toen realiseerde ik me dat ik misschien een beetje had onderschat dat dit echt best een flinke afstand is waar je je goed voor moet voorbereiden.

Weer

Ik had expres voor een halve marathon in het najaar gekozen, want ik dacht, ik moet niet hebben dat het tijdens die halve marathon 30 graden is. In de week voor de halve marathon bleek al dat het redelijk warm zou worden. Eerst gaf de weersvoorspelling 23 graden en regen aan. Dat vond ik op zich nog redelijk. Niet te warm en door de regen zou het ook wel wat koeler zijn. Maar twee dagen voor de halve marathon veranderde die weersvoorspelling ineens naar 25 graden en volle zon. Daar had ik niet op gerekend! Ik had mijn hardloopkleding voor de zomer al opgeborgen en er helemaal niet op gerekend dat ik gewoon in een korte broek zou moeten rennen. Ik vind rennen in warm weer altijd spannend. Toen ik in de zomer een 6 km run deed midden op de dag ben ik een beetje oververhit geraakt en toen werd ik niet lekker en moest ik overgeven. Gelukkig voelde ik me direct daarna weer beter en heb ik de run uitgelopen, maar ik ben er altijd heel bang voor dat ik flauw ga vallen tijdens een run. Dus ik heb extra goed opgelet dat ik genoeg vocht binnen kreeg. Ik ben netjes een paar dagen van te voren begonnen met extra water drinken en heb er tijdens de run voor gezocht dat ik bij alle verzorgingspunten water dronk en een sponsje meenam. Die sponzen zijn echt enorm belangrijk heb ik gemerkt, daarmee kon ik mijn lichaam goed koel houden.

hardlopen met pds - mijn eerste halve marathon - karlijnskitchen.com

De dagen voor de halve marathon

De dagen voor de halve marathon heb ik vooral heel goed opgelet op wat ik at. Het laatste dat ik wilde was iets verkeerds eten en daardoor last hebben van mijn buik tijdens de halve marathon. Een maaltijd die het bij mij goed deed voor het rennen, waren pannenkoeken (zelfgemaakte glutenvrije pannenkoeken) met aardbeienjam of poedersuiker. Dit heb ik dan ook de avond voor de halve marathon en de ochtend van tevoren gegeten.

Twee dagen voor de halve marathon had ik nog een klein rondje hardgelopen en toen kreeg ik ineens last van mijn been. Zul je net zien, ik had tijdens het trainen nooit ergens last van gehad en nu had ik ineens bij elke stap die ik zette pijn aan mijn been. Dit zorgde bij mij voor een beetje stress en daarom was ik ook best zenuwachtig voor de halve marathon. Zenuwen hebben een gigantische impact op mijn darmen. Ik heb dit bijvoorbeeld ook wanneer ik een presentatie of training moet geven. Vaak voel ik me niet eens zenuwachtig, maar als mijn darmen dan ergens toch een spoortje van zenuwen opvangen, slaan ze meteen compleet op hol. In de vorm van meerdere keren per uur naar de wc moeten rennen. Dat wil je tijdens een halve marathon dus echt niet hebben. Uiteindelijk heb ik toen Imodium ingenomen, dat is op dit soort momenten bij mij de enige oplossing. Niet ideaal, want ik merk dan altijd wel dat mijn buik niet helemaal lekker voelt en dat voelde ik ook tijdens het rennen, maar ik kon wel zonder verdere klachten lopen. Het grappige was wel dat die pijn in mijn been waar ik me zo druk om maakte vanaf het moment dat ik begon met rennen verdwenen was en ook niet meer terug gekomen is.

De halve marathon

De combinatie van mijn niet zo goede voorbereiding en het weer maakte al dat ik niet verwachtte om een (voor mijn doen) snelle tijd te lopen. Omdat het mijn eerste halve marathon was, was mijn doel ook voornamelijk om hem uit te lopen binnen de 3 uur. Als dat zou lukken was ik al blij. Toen ik tijdens mijn training een keer de 21,1 km had gelopen, liep ik hem in 2 uur 45 minuten en ik hoopte stiekem dat ik dat kon verbeteren, maar toen ik eenmaal begon met lopen was al vrij snel duidelijk dat dat hem niet ging worden. Al na drie kilometer zat ik op een tempo van 8 minuten per kilometer, wat zelfs voor mij als vrij trage loper een laag tempo was. Het lukte me ook gewoon niet om te versnellen. Daarnaast had ik zo’n 3 weken voor de halve marathon nieuwe schoenen gekocht en ze nog niet zo goed ingelopen als ik wilde. Niet heel slim. Bij ongeveer 10 kilometer kreeg ik last van een van mijn voeten die een beetje begon te slapen. Mijn nieuwe schoenen zijn van Saucony en ik loop er nu, een paar weken na de halve marathon, nog steeds niet super lekker op. Ze zitten vrij strak om mijn voet en ik heb het idee dat dat klachten veroorzaakt. Ik ga het nog een tijdje proberen, maar anders vrees ik dat ik toch nog een ander paar nieuwe hardloopschoenen moet gaan aanschaffen.

Met nog 9 km te gaan zat ik er al flink doorheen en liep ik gewoon niet meer lekker. Mijn voet deed pijn, het was warm en ik kwam niet lekker vooruit. Ik heb me echt door de rest van de kilometers heen moeten slepen, maar opgeven was geen optie. Met nog zo’n 3 km te gaan stond daar gelukkig een vriendin om me aan te moedigen en bij de laatste kilometer mijn ouders en vriend. Dat gaf moed om door te gaan. Mijn ouders maakten zich blijkbaar nogal druk of ik de grens van drie uur wel zou gaan halen. Mijn moeder riep nog naar me: “Karlijn, je moet opschieten, anders ben je niet binnen de drie uur binnen”. Ik had er eigenlijk niet aan getwijfeld dat ik dat zou halen, maar toen ik naar de tijd keek bleek inderdaad dat het toch best wel krap was. Uiteindelijk finishte ik met een tijd van 2 uur 57 minuten en 33 seconden. Net 2.5 minuten binnen de drie uur. Een stuk langzamer dan ik eigenlijk gehoopt had. Maar aan de andere kant was dit mijn allereerst halve marathon, had ik geen idee wat ik kon verwachten en de omstandigheden zaten ook niet mee. Het mooie hieraan is dat ik in ieder geval nog genoeg ruimte om mijn tijd de volgende keer flink te verbeteren. Want die volgende keer die komt er, daar ben ik zeker van. Ik wil beter trainen, beter voorbereid zijn en dan die 21 km lopen zonder er op de helft al doorheen te zitten. Dus dat wordt mijn volgende doel! Nu mezelf nog even motiveren om in dit koude donkere weer naar buiten te gaan. Want daar heb ik dus wel echt moeite mee.

hardlopen met pds - mijn eerste halve marathon - karlijnskitchen.com

Dat was het, mijn ervaring met de halve marathon! Ik ben heel benieuwd wie van jullie er ook lopers zijn en hoe jullie omgaan met hardlopen en PDS! Heb jij al eens een (halve) marathon gelopen? En hoe ging dat?

Gearchiveerd onder:

10 reacties

  • Jolanda schreef:

    Top Gefeliciteerd!!!!

  • Ti Fens schreef:

    Wat een mooi verhaal. Ik ga zondag mijn eerste halve lopen. Las tot nu toe alleen mensen die binnen 2 uur lopen en dan nog klagen dat ze slecht gelopen hebbenHeerlijk jouw verhaal om te lezen . Echt een opsteker. Dank je

    • Karlijn Wever schreef:

      Wat lief, dankjewel. Ik kwam zelf inderdaad ook weinig verhalen tegen van mensen die wat langzamere lopers zijn, terwijl het juist fijn is om ook die ervaringen te lezen. Heel veel succes zondag!

  • Tollina Nauta schreef:

    Hoi Karlijn ik ga de 29e sept de halve van Haarlem lopen, mijn 1e keer, Ook stukje door de Kennemer Duinen, dus is ff afzien of niet, ik heb al tijdje duintrainingen gehad, nu bij andere hardloopgroep sinds a.s donderdag. Zij is tevens sporttherapeute, Deze loop is ook nog niet zo massaal ofzo.
    En tijd boeit me niet, ook al doe ik er 2.40 over ofzo. Ik loop 17 km in 90 min. Maar dat is rond recreatiemeer vlakbij mij.
    Loop daar 2,3x per week, verder zwem ik 2x per week, en doe krachttraining op sportschool!
    Succes met je loopjes verder!

  • Wia schreef:

    Hoi Karlijn,
    Wat een mooi prestatie. Gefeliciteerd.
    Ik vind het knap dat jullie allemaal zo ver kunnen lopen. 4 mijl is mijn tax. Daarna krijg ik enorme gas ophoping. Alsof er een klont van 10cm midden in mijn lichaam zit. Zit en staan zijn dan uit den boze, liggen kan nog. Hebben jullie daar ook wel eens last van en hoe ga je daar mee om. Wat kan je eraan doen? Mijn mdl arts raadde het mij niet aan een om marathon te gaan lopen. Ik heb naast pds ook cu, door de dempingen worden darmen getriggerd. Aldus de mdl arts. Het klinkt aannemelijk. Maar vroeg me af of jullie dit herkennen?
    P.s. prachtige resultaten en top presentatie van jullie allemaal. Geniet ervan?

    Groetjes Wia

  • manuela schreef:

    Stiekem speel ik al best lang met de gedachten om te gaan trainen voor een halve marathon alleen heb ik al een halfjaar last van een blessure. Zodra mijn blessure onder controle is wil ik er wel echt weer voor gaan. Ik ben een vrij trage hardloper. Mijn PR op de 5km staat bijvoorbeeld op 32 minuten en 35 seconden. Deze wil ik binnenkort gaan verbeteren als mijn blessure het toelaat!
    Mijn PDS gooit tot nu toe weinig roet in het eten al moet ik heel eerlijk zeggen dat ik nog nooit verder gelopen heb als 10 km en ik van veel mensen hoor dat het na 15km vaak pas echt problematisch word. Zodra ik ga trainen voor de hm ga ik dit vast ervaren, al hoop ik natuurlijk van niet..

    Ik zie ook dat ik reageer op een blog die ouder is als een jaar maar ik wil je toch even zeggen dat ik het echt een top prestatie van je vind!

    • Karlijn schreef:

      Hee Manuela,

      Dankjewel 🙂 Leuk dat je ook voor een halve marathon wilt gaan! Ik ben zelf ook geen snelle loper, dus ik vond het trainen soms best lang duren, maar ik vond het wel een hele toffe ervaring en ik wil heel graag nog eens een halve marathon lopen om mijn tijd te verbeteren.

      Ik heb zelf gelukkig ook niet zo veel last van mijn darmen tijdens het lopen. Mijn buik wordt juist vaak rustiger van een rondje hardlopen, alleen als ik nerveus ben voor een run krijg ik last van mijn buik. Dus daar had ik voor de halve marathon wel een beetje last van.

      Hopelijk gaat je blessure snel over, zodat je ook kunt gaan trainen!

  • Carla schreef:

    Allereerst gefeliciteerd met je halve marathon! Laat je niet leiden door tijden, we zijn nu eenmaal geen toppers (er is dus altijd wel iemand sneller). Ik loop al heel lang, maar het afgelopen jaar steeds meer last van PDS wat mijn lopen erg beïnvloedde en wat mij heel onzeker maakte. Onder begeleiding van een dietiste nu begonnen met FODMaP en daar merk ik al vrij snel dat ik weer normaal kan gaan lopen, dus dat is echt heel fijn. Alleen heb ik vaak honger (ik ben vrij licht) en ook tijdens het lopen nu al een paar keer een enorme glucosedip gehad, dus ik moet echt opletten dat ik genoeg eet om niet af te vallen. Maar ik ben positief want ik kan weer lekker lange tochten lopen. Ik neem nu altijd een Trek-reep mee, de enige reep die ik heb gevonden die lijkt te passen in het Fodmap dieet.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *