Leven met PDS #1 – Ik voel me altijd dik
Al zo lang als ik me kan herinneren voel ik me dik. There I said it. Ik heb altijd al een hekel aan mijn buikje gehad. Mijn broeken zitten bijna nooit lekker. Ze knellen ALTIJD bij mijn buik. Een spijkerbroek zit nooit comfortabel. Ik kijk altijd naar andere mensen die spijkerbroeken dragen alsof het iets heerlijks is en dan vraag ik me af “Doen ze net alsof ze zich comfortabel voelen in deze broek?” of is het echt zo? Ben ik dan de enige die echt vind dat die dingen verschrikkelijk zitten?
Heel lang heb ik tegen mezelf gezegd dat dat gewoon kwam omdat ik dik was. Dat ik een paar kilo moest afvallen en mijn broeken dan wel lekkerder zouden zitten. Pas sindskort begin ik me te realiseren dat dat helemaal niet de reden is waarom die broeken niet lekker zitten. Ik heb de afgelopen jaren best wel geschommeld met mijn gewicht, dan weer 5 kilo minder, dan weer 5 kilo meer. Maar mijn broeken zaten nooit fijn. Misschien vind ik zelf dat ik een paar kilo minder zou mogen zijn, maar ik heb gewoon een gezond gewicht. Dus mijn gewicht is waarschijnlijk de reden niet.
Het was een paar maanden geleden toen ik op de blog van Carlijn van Foodless las dat zij zwangerschapsbroeken draagt als ze opgeblazen is omdat ze perongeluk gluten binnen heeft gekregen dat ik dacht: “Wacht even, ben ik niet de enige die dit heeft?”. Zouden er meer mensen zijn waarbij het heel vaak voorkomt dat broeken helemaal niet fijn zitten, omdat ze zich zo opgeblazen voelen?
En voor de mensen die geen PDS hebben en denken: ja, maar Karlijn, je volgt toch een streng FODMAP dieet hoe kan je dan nog last hebben van een opgeblazen buik? Nou.. ten eerste kan het FODMAP dieet je klachten sterk verminderen, maar betekent dit niet dat je geheel klachtenvrij bent. Ten tweede hoeft er maar iets heel kleins te gebeuren om toch last van je buik te krijgen als je PDS hebt. Bijvoorbeeld: een verstopte FODMAP in een gerecht waarin je het niet verwacht had, stapeling van verschillende beperkt low FODMAP producten waardoor je over je drempel heen gaat en toch last krijgt, stress, zenuwen of gewoon iets heel randoms zoals het weer. Jup, als je PDS hebt weet je nooit wanneer je een opgeblazen buik gaat krijgen.
Het komt daarom ook vaak genoeg voor dat ik naar mijn werk ga en ik me perfect comfortabel voel in mijn kleding. Halverwege de dag zit ik op mijn bureaustoel, voel ik me enorm dik en opgeblazen en vraag ik me af wat ik me vanochtend in mijn hoofd haalde toen ik die outfit aantrok. Want het zit helemaal niet comfortabel en ik zie er enorm dik uit. Ik struggle al zo lang als ik me kan herinneren met mijn lichaam en vooral het accepteren daarvan. En ik begin me de laatste tijd steeds meer te realiseren dat mijn PDS misschien wel een hele grote rol heeft gespeeld in het feit dat het me nog steeds niet lukt om mijn lichaam te accepteren.
Want probeer jezelf maar eens mooi te vinden als je buik eruit ziet als een ballon, als je broeken continue te strak zitten, als het steeds lijkt alsof je je weer eens extreem hebt zitten volproppen bij het eten, zelfs op dagen dat je ontzettend gezond hebt gegeten. Dat je nooit eens een keer los kan gaan op een feestje en jezelf te buiten kan gaan aan taart en chips of een paar drankjes, want de dag daarna moet je het altijd bekopen met heel veel buikpijn. Ik herinner me de honderden pogingen die ik heb gedaan om af te vallen. Na een dag van super gezond eten voelde ik me bijna nooit tevreden. Omdat, hoe gezond ik ook at, mijn opgeblazen buik er altijd voor zorgde dat ik me nog steeds dik voelde en me het gevoel gaf dat ik gefaald had. En als ik dan een keer wel echt te veel heb gegeten, is mijn buik er als de kippen bij om me me nog voller te laten voelen dan ik al was.
Ik geloof niet dat ik ooit zo’n openhartige blog heb geschreven voor Karlijn’s Kitchen en ik vond het ook best spannend om deze blog online te zetten. Maar ik wilde dit verhaal heel graag delen omdat ik weet dat ik niet de enige ben. En omdat ik weet dat het me zo had geholpen als ik zelf eerder had geweten dat ik niet de enige ben die dit heeft. Dat dit iets is dat hoort bij de chronische aandoening die PDS heet en dat zo’n opgeblazen buik er niet voor moet zorgen dat je jezelf lelijk of niet goed genoeg vindt, hoe moeilijk dat ook is.
Ik heb met mezelf afgesproken dat ik vanaf nu ga proberen om alleen nog maar kleding te kopen waarin ik me comfortabel voel. Ik ga geen spijkerbroeken kopen omdat iedereen die draagt, want IK voel me er verschrikkelijk in (behalve als ze super stretchy zijn). Ik heb vorige zomer twee broeken gekocht met een elastieken band en ik woon daar sindsdien in. HEERLIJK! Ik weiger om mijn opgeblazen buik nog langer mijn leven te laten controleren, dus ik ga manieren proberen te vinden om er mee te leren leven. Het FODMAP dieet is een van die manieren, want dat helpt al heel erg om mijn opgeblazen gevoel te verminderen en kleding vinden die altijd lekker zit, ook wanneer ik me opgeblazen voel, is een tweede manier.
In mijn volgende blog over #levenmetpds ga ik voor jullie op zoek naar de perfecte broeken voor een opgeblazen buik. Als jullie tips hebben hoor ik dat super graag!
Ik ben ook heel benieuwd wat jullie van mijn verhaal vonden. Herkennen jullie dit?
28 reacties
Heel herkenbaar! Sinds een jaar draag ik bijna geen (spijker)broeken meer, maar leggings, jurken en rokken die lekker mee rekken. Doordat mijn buik meer ruimte krijgt, voel ik me veel beter. Wat niet wil zeggen dat ik er nooit meer last van heb, want een opgezette, bolle buik voelt nooit goed. Het heeft mijn hele leven al effect op mijn humeur en zelfvertrouwen.
Zeer herkenbaar! Ik probeer met man en macht mij strikt aan het Fodmap te houden, maar alsnog heb ik vaak last van een vervelende opgezwollen buik. Ik probeer het zoveel mogelijk te verbloemen, maar ik houdt ook gewoon van strakke strechy kleding. Onlangs uit eten geweest, goed alles uitgezocht en alsnog daarna ontzettende buikpijn en weer een aantal dagen een opgezwollen buik. Op dat soort momenten kan ik ontzettend balen.Dan voel ik mij echt ‘anders’ dan de anderen.
Heel herkenbaar! Ik voel me ook vaak dik! Nu zelfs mensen zeggeb dat ik mager word.. het is gewoon bijna niet mogelijk voor mn gevoel om een realistish beeld te hebben ondat het zo druk is in de buik en contineu anders voelt.
Niemand mag ook mijn buik aanraken, al jaren niet. Zelf zit ik er ook niet aan.
Ik schaam me er voor dat het zo voelt maar ondertussen ben ik het maar een beetje gaan acepteren…
Zo herkenbaar dit, terwijl ik zelfs wat te licht ben voor mijn lengte voel ik me bijna altijd dik. Gewoon puur omdat die buik zo opblaast.. ‘s Ochtends als ik opsta is mijn buik 9 van de 10 keer heerlijk plat en naarmate de dag vordert heb je het idee dat je almaar dikker wordt. Ik draag wel spijkerbroeken, maar het liefst stretch en een laag model, die leuke high waist modellen heb ik wel maar draag ik maar heel af en toe en inderdaad vaak s’ middags spijt..
Bij mij is het hetzelfde altijd een pijnlijke op gezette buik.
Koop dan ook altijd broeken met een koordje wanneer er elastiek in een broek zit laat ik het eruit halen.
Zelfs wat strakkere shirts of truitjes doen me pijn op het lijf.
Weeg maar 57 kg voel me niet te dik .
De pijn is er elke dag van het begin tot het eind vd dag.
Het is bij mij onafhankelijk van het eten, al het eten doet me nl zeer.
Het leven hiermee is moeilijk het is alsof mn darmen in mn hoofd zitten
i.p.v. in mn buik.
Warme groet
Dit is jouw eerste stap in acceptatie van jezelf!! Ik heb zelfs 9 maanden geen ene broek aan gekunt/gewild… alleen maar jurkjes en leggings gedragen in die tijd… De keren dat ik een keer een spijkerbroek aan heb zijn ook heel erg zeldzaam. De broeken met elastieken banden zijn er niet voor niets en daar kun je ook een leuke outfit mee in elkaar flansen! Maak je eigen stijl! Ik ben gelukkig iemand die zich ook fijn voelt in rokken en jurkjes en zou echt niet zonder kunnen. Kan alleen maar zeggen, voel waar jij je goed in voelt. Dan staat dit je ook veel leuker!!
Zooooo herkenbaar.. ik heb hele sterke buikspieren en sport veel vaker dan vroeger, en toch.. al-tijd die domme opgeblazen buik. Die gaat nooit weg.. ik ben kapper en sta dus de hele dag voor een spiegel, elke dag opnieuw denk ik na mijn middagmaal: “oh my God, die buik..”
al 2 keer hebben me zelfs al klanten gevraagd of ik zwanger was.
Het is erg frustrerend, maar doet deugd dat je deze blogpost hebt geschreven, dank je wel!
ik heb deze zomer 3 italiaanse jurkjes gekocht en zitten heerlijk, maar acepteer jezelf, zoals je bent en voel en trek dat aan. Als mensen zeggen van wat een leuke jurk of wat zit je haar leuk geef dat al voor jezelf al een oppepper.
oh wow, dit is zo herkenbaar!! knap dat je dit gedeeld hebt! Succes met je voornemen
Heel bekenbaar. Ik draag ook heel veel jurken en Broeken die hoog vallen. Rokken met leggings is al vaak te veel. Daarnaast is het juiste ondergoed vinden ook vaak een zoektocht. Bedankt voor het creeeren van zon Mooie open groep.
Zo opgelucht van dit te lezen en het gevoel te hebben dat ik niet alleen ben. Voel me vaak super onzeker over mijn lichaam en mijn buik is de laatste jaren een obsessie geworden. Zelfs zo ver dat ik op weg was naar een eetstoornis om toch maar eens het gevoel te ervaren van een platte buik. Nu ben ik me er meer en meer van bewust dat een opgeblazen buik /darmen niet betekent dat je effectief te dik bent. Volop bezig met het zoeken naar een perfecte balans maar probeer meer naar mijn lichaam te luisteren en te aanvaarden dat mijn lichaam anders werkt en minder te vergelijken met anderen. En zoals jij zegt jezelf te kleden waarin je je goed voelt. Zelfzorg en acceptatie is het allerbelangrijkste vind ik.
Heel daper en heel herkenbaar. Ik draag alleen een broek als het écht moet. En soms kan hij echt niet dicht omdat dat té pijnlijk is. Bij rokken en jurken sla ik de panty altijd dubbel. Lisa van langeleggings.nl heeft voor mij een legging aangepast zodat hij wél lekker zit?; aan de voorkant zit het elastiek onder mijn buik.Ze maakt ook leggings voor mensen met een gemiddelde lengte?
Ooh wauw Karlijn, wat mooi dat je dit hebt gedeeld. Echt heel herkenbaar. Na weken van mooi weer en alleen maar jurkjes en rokjes, zag ik er ook enorm tegenop dat het nu weer kouder wordt en ik een normale broek aan moet naar me werk. Net nu het helemaal niet lekker gaat met m’n buik. Thuis doe ik vaak een trainingsbroek aan. Die gewoon veel fijner zit.
Alles wat je schrijft is zo herkenbaar. Ik voel me ook vaak dik/opgeblazen, pas wel echt m’n kleding erop aan. Wijde jurkjes/blouses, het is niet fijn als je naast een opgezette buik ook nog opgelaten voelt of buikpijn krijgt omdat het knelt. En naast de juiste keuzes van voeding is spanning ook heel slecht bij PDS en kan ook zorgen voor onrust/pijn etc. Afgelopen weken (vakantie) minder goed opgelet met eten, heel veel klachten. Voel (en zie) m’n buik de hele dag. Fijn om dit te kunnen delen met mensen die hetzelfde voelen!
Wauw. Je helpt mij hier echt mee door dit te delen. Ik loop al jarenlang tegen hetzelfde probleem aan. Al houd ik rekening met mijn kledingkeuze: als mijn buik eenmaal opzwelt, zie je het overal in en voel ik me bovenal heel ongemakkelijk.
Lastiger dan de pijn en het ongemakkelijke gevoel vind ik inderdaad het idee dat mijn figuur ‘niet constant’ is. Het voortdurend wisselen tussen een platte buik en 9 maanden zwanger-buik maakt dat ik niet goed weet wat mijn echte figuur is. Ik ben altijd weer verbaasd als vriendin mijn figuur als slank omschrijven, omdat het voor mij als stevig voelt.
Ik vind het fijn om te zien dat ik niet de enige ben met dit probleem, want zo voelt het soms wel. Dapper van je 🙂
Heel erg herkenbaar!
Zeker herkenbaar en goed dat je er over schrijft. Ik ben blij dat ik er een stuk minder last van heb sinds ik het Fodmap dieet volg, maar het is er nog steeds. Ik draag wel spijkerbroeken, maar bij een bolle buik gaat het knoopje los. En als het heel erg is, is zelfs een joggingbroek vervelend. Dus kom maar op met die broeken tips ☺
Dit is zo herkenbaar! Ik heb het niet alleen met broeken, maar ook met leuke stretch jurkjes. Ze staan prachtig en ik voel me er altijd mooi in. En dan sta je op je werk in een kantoor met iemand te praten en je ziet die persoon naar je buik kijken. Vervolgens kijk je zelf en denk je: “ooooh nee, die denkt dat ik zwanger ben van de 2e.” Want zo zie ik eruit. Alsof ik 3 maanden zwanger ben. De rest van de dag loop je niet meer rond met een flair van “kijk mij in mijn leuke jurkje” maar nee, je loopt rond met: “wanneer mag ik naar huis een tent aantrekken, zodat niemand mijn dikke buik meer ziet?”
Heel herkenbare blog! Ik heb ook al m’n hele leven last van een opgezette buik. Zelfs toen ik ondergewicht had, had ik nog een buikje – zo vervelend. Zeker als er dan uit middelomtrek testen komt dat je extreem overgewicht hebt (niet het geval dus) :O Ik koop nu graag wijdere broeken met een elastieken band, jeggings of een losse rok met maillot. En verder geen strakke shirts of riemen. Als ik iets te straks aandoe krijg ik geheid daar buikpijn van. Het is inderdaad iets dat ik moet accepteren, al is dat meestal makkelijker gezegd dan gedaan. Ik ben in ieder geval “blij” dat ik niet de enige ben met dit probleem.
Ik lees dit met tranen in mijn ogen omdat ik mij al jaren zo voel! Ik durf geen spijkerbroeken of leuke rokjes/jurkjes aan want continu krijg ik dan de vraag of ik zwanger ben:( ik ben 31 jaar en heb endometriose en dit maakt mij nog verdrietiger omdat ik zo graag zwanger zou willen worden.. nu draag ik vooral nette “jogging”broeken want die zijn gelukkig hip maar eigenlijk voel ik mij nooit echt lekjer in mijn kleding!
Wat fijn om dit te lezen! Ik heb PDS al mijn hele leven, maar sinds 2 jaar kreeg ik ineens hele erge klachten en sindsdien heb ik ook ontzettend last van die dikke buik. Ik was altijd slank en mijn buik was plat. Maar dat is weg. Ik sport, ik eet zo gezond mogelijk en ben bezig om me aan die FODMAPS te houden. Inmiddels weet ik dat fructanen een issue zijn, maar ik ben er nog niet.
Maar ik pas mijn broeken niet meer. Ik heb een andere skinny jeans gekocht en die maar liefst 4 maten groter dan dat ik altijd had. En zelfs deze zit naar. De knoop moet altijd los. Dat staat ook lelijk. Mijn dikke buik zit me dagelijks in de weg. Ik loop thuis in een joggingbroek die nergens knelt. Om maar te zorgen dat het comfy voelt en om niet steeds die dikke buik en rollen te zien boven mn broeken uit. Ik voel me vreselijk dik, terwijl ik best gezond eet en ook goed sport. Maar ik durf niet meer in bikini te verschijnen. Al mn shirtjes koop ik groot, zodat ze niet meer strak zitten. Want dan accentueren ze mijn dikke buik tenminste niet. Ik voel me vreselijk in alle kleren die ik heb en als ik iets pas in de winkel, zit het nooit. Ik voel me een koe en het liefst loop ik huilend de winkel weer uit. Mijn buik staat gewoon altijd “uit”. Ook op een dag dag ik amper last heb. Ik lijk ook altijd inderdaad 3 maanden zwanger. Vreselijk…. Het doet je zelfbeeld geen goed. En het is zo fijn om te lezen dat er nog meer mensen zijn die zich zo voelen. Dat er mensen zijn met dezelfde klachten. Het verandert mijn lichaam niet, maar het is toch een fijne opsteker!!!
Helaas heel herkenbaar. Ik vind het zo moedig dat je hier zo open over schrijft. Had echt een brok in mijn keel… Sta zelf meestal op met een hele platte buik en in de loop van de dag zwelt die ook altijd op. Ben nu mijn 5de dag met het Fodmap dieet bezig en ik hoop dat de klachten hierdoor gaan afnemen. Heel veel moed verder allemaal! Groetjes
Hoi Karlijn, een late reactie hier want ik ben pas lid van je community. Maar wat geweldig dat je dit deelt, het is PRECIES hoe ik me mijn hele leven al voel. Nooit iets van begrepen, als kind al helemaal niet maar de puzzel valt, nu ik 32 ben en mama van een kleintje, steeds verder in elkaar. Na een gecompliceerde zwangerschap en bevalling met nu al 3 jaar iedere dag pijn aan mijn bekken en rug besef ik me steeds meer hoe zeer mijn darmklachten en opgezette buiken van invloed zijn geweest op mij en zelfs op mijn rugklachten.. Ik draag noodgedwongen weer zwangerschapsbroeken en ik zie collega’s gewoon twijfelend naar mijn buik kijken, zou ze zwanger zijn van de tweede. Vreselijk. Want door mijn enorme bekkenklachten is het niet verstandig om nog eens zwanger te worden. Ik hoop nu ik fodmap heb ontdekt ik het beter onder controle ga krijgen! En dat zelfs mijn rugpijn zal gaan afnemen doordat de enorm opgezette buiken hopelijk minder worden. Ga zo door en bedankt voor je mooie blog!
Hee Josien, dankjewel voor je reactie! Met dit soort klachten is het inderdaad fijn om erachter te komen dat er andere mensen zijn die zich hetzelfde voelen. Dat je niet de enige bent. Ik hoop dat het FODMAP dieet jou gaat helpen om je klachten te verminderen. Heel veel succes, in het begin is het lastig, maar het wordt steeds een beetje makkelijker!
Heel herkenbaar dit! Ik voel mij altijd opgeblazen en dik, en schaam me daar onwijs voor. Ik werd heel emotioneel toen ik deze blog van je tegenkwam, je verhaal las, en zag hoe veel herkenning er is van je lezers. Ik voel me vaak alsof ik de enige ben die zich voelt alsof ze er raar en lelijk uitziet met een dikke buik. En ook al gun ik dat niemand, het is toch heel fijn om te weten dat je er niet als enige mee worstelt. Ik denk dat ik het FODMAP-dieet ook ga volgen. Ik maak al regelmatig met plezier je recepten, en ga nu ook je tips voor fijne broeken uitproberen! Dank je wel voor je openhartigheid! ? ❤️
Graag gedaan Baukje! Het is inderdaad fijn om te weten dat je hier niet alleen in bent <3
Hoi Karlijn!
Bedankt voor je verhaal.
Ik herken mezelf helemaal in je verhaal.
Ik heb naast PDS ook NAH.
Ik ben heel onzeker maar nu ik weet dat ik niet de enige ben, maakt mij dat wel blij ofzo maar accepteren is moeilijk.
Goed weekend,
Groetjes
Mirjam
Hoi Mirjam, dat kan ik me heel goed voorstellen! Ik herken dat wel, het is fijn om te weten dat je niet de enige bent!